In 2016 besloot ik au pair te worden. Ik wilde meer uit het leven halen. Ik had niet echt een idee wat ik wilde, maar gelukkig waren twee vriendinnen van mij al au pair geweest. Ik vond het geweldig om hun verhalen te horen, en ze inspireerden mij om het zelf ook te gaan doen. Voor kinderen zorgen vond ik altijd al leuk om te doen. Ik paste op bij mijn broer en zijn vrouw en hielp ze met de zorg voor hun drie dochtertjes. Ik ben ook danslerares geweest. Vier dagen per week gaf ik les aan allerlei leeftijdsgroepen, variërend van 3 tot 20 jaar. Dus ik was goed voorbereid op de au pair-ervaring. Een andere reden waarom ik au pair wilde worden, was dat ik een nieuwe cultuur wilde leren kennen. Op tv en in films zie je vaak typisch Amerikaanse dingen. Van die gele bussen bijvoorbeeld, en überhaupt dat het verkeer aan de andere kant van de weg rijdt dan bij ons in Australië, en dat mensen aan de andere kant in de auto zitten. Al die dingen wilde ik wel eens met eigen ogen zien. Toen ik eenmaal had besloten au pair te worden, begon ik na te denken over alles wat er zou gebeuren en wat het zou opleveren. Het idee bij ‘vreemden’ te wonen vond ik interessant, maar ik twijfelde wel aan een paar dingen voordat ik mijn gastgezin had gevonden. Ik vroeg me vaak af hoe het zou zijn om in het huis van iemand anders te wonen. Maar toen ik er eenmaal was, ging alles heel makkelijk. Ik richtte mijn kamer op mijn manier in en al snel had ik het gevoel dat ik er al heel lang woonde. Ik voelde me echt thuis. En een geweldig gastgezin maakt een enorm verschil.
Wat ik ook super leuk vond, was dat ik zoveel nieuwe mensen ontmoette – mede-au pairs én anderen. Het is leuk om locals te leren kennen, want die weten alle goeie plekken te vinden. En met collega-au pairs heb je altijd iets om over te praten, vooral als hun gastkinderen ongeveer even oud zijn als die van jouzelf. Een van de dingen waar ik me het meest op verheugde, was rondreizen in Amerika. Je bent al bezig met een groot avontuur in een vreemd land dat je alleen van tv kent, en om dan ook nog eens te gaan rondreizen was echt geweldig. Ik heb al die dingen gezien waar ik altijd al over had gedroomd. Zó gaaf! Ik beleefde de verhalen van mijn vriendinnen eindelijk zelf, en ik ontdekte dat ik alles kan wat ik maar wil. Nu ik weer thuis ben, heb ik het gevoel dat ik enorm veranderd ben. Ik ben als au pair een beter mens geworden doordat ik ver uit mijn comfortzone ben gestapt. Ik heb een heel nieuwe levenshouding en instelling gekregen. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen en ben nergens meer bang voor. In het buitenland moest ik meer zelf doen. Als ik iets wilde of nodig had, moest ik het zelf regelen; er was niemand die het voor me deed. Een van de grootste ontwikkelingen die ik heb doorgemaakt is dat ik meer geduld heb gekregen. Ik was altijd al wel geduldig, maar in mijn nieuwe omgeving heb ik nieuwe vormen van geduld moeten aanleren – als ik ergens in de rij moest staan bijvoorbeeld, of voor een stoplicht, dat soort simpele dingen. Die dingen gingen een beetje anders dan thuis; alles duurde net even langer. En ook met de kinderen moest ik heel geduldig zijn. Een peuter van 2 moet alles nog leren, en daar moet je dus geduld mee hebben. Ik heb heel erg genoten van mijn au pair-ervaring; het was de beste beslissing die ik ooit heb genomen. Als ik eraan terugdenk, heb ik alleen maar fijne herinneringen. Ik zal dit nooit vergeten.